Bernard Fonteyne heeft bijna 50 jaar voor KBC gewerkt. Hij was KBC-verzekeringsagent in hart en nieren, maar hij combineerde ook een tijd bankieren en verzekeren. Een gouden KBC-jubileum, wie doet hem dat na?
Bank-verzekeraar avant la lettre
‘Ik was 22 jaar een echte bank-verzekeraar: ik combineerde de job van kantoorhouder bij Raiffeisenkas, later CERA Bank, met die van ABB-agent. Vanaf 1995 mocht je die 2 statuten niet meer combineren en koos ik ervoor om zelfstandig ABB-agent te blijven. Dat was voor mij een logische keuze, ook al omdat ik op dat moment de verzekeringsportefeuille van de agent in Kemmel kon overnemen.
Ik ben altijd graag verzekeringsagent geweest, vooral door het afwisselende werk. Ik heb graag contact met mensen, en er was voortdurend vernieuwing: in producten, in IT, … Dat maakte het alleen maar boeiender.’
Schaalvergroting
‘Ik ben in 1972 in dienst gekomen bij de toenmalige Raiffeisenkas, later CERA Bank. 2 jaar later nam ik op mijn eentje een ABB-verzekeringsagentschap over. Het fusie-agentschap Devrieze Fonteyne, waar ik de voorbije jaren nog deeltijds werkte, telt 10 medewerkers. Die schaalvergroting is organisch gegroeid. Onze zoon Klaas opende in 2008 zijn eigen agentschap in Poperinge. Op dat moment hadden we elk 1 medewerker. Een paar jaar later smolten we samen tot 1 vennootschap. Nog later fuseerden we met agentschap Devrieze.
Die schaalvergroting is een goeie zaak. Je kunt je taken veel specifieker invullen en gespecialiseerder advies geven. Verzekeringen worden alsmaar complexer, het is makkelijker om bij te blijven in 1 expertisedomein.’
Vader en zoon
‘Dat ik mijn zoon kon overhalen om ook de stap naar KBC Verzekeringen te zetten, daar ben ik trots op. Hij is er als het ware mee opgegroeid, maar heeft eerst bij verschillende makelaars gewerkt. Toen het agentschap in Poperinge in 2008 vrij kwam, heb ik hem daarover aangesproken. Het is een goeie stap geweest voor Klaas, en ik ben dankbaar dat ik die mee kon verwezenlijken.
Met familie samenwerken: niet iedereen doet dat graag, maar bij ons is dat nooit een zorg geweest. Mijn vrouw heeft trouwens ook lange tijd samen met mij in het agentschap gewerkt. Het zal je niet verbazen dat de gesprekken in ons gezin vaak over verzekeringen gaan...’
'Ik vind fysiek contact nog altijd een meerwaarde, en klanten vinden dat ook'
Deel van een groot geheel
‘Door de fusie van ABB Verzekeringen, CERA Bank en Kredietbank in 1998 werden we ineens deel van een groot bedrijf. Dat was een normale evolutie, maar het was wel wennen. En in de relatie met hoofdkantoor waren er regelmatig stevige discussiepunten. Bijvoorbeeld over gevoelige zaken, zoals wijzigingen aan de commissielonen. We kwamen altijd wel tot een compromis, al werd het spel soms hard gespeeld, langs beide kanten. Maar ook dat is boeiend. (lacht)
De fusie bracht ook een grote technologische evolutie met zich mee. FuturA bijvoorbeeld was voor ons iets volkomen nieuws. Het werd ontwikkeld om de agenten administratief te ontzorgen en hen zo minder te binden aan hun kantoor. Dat is voor een deel gelukt. Door de digitalisering werk je efficiënter en hou je meer tijd over voor commerce. Al ligt er ook zonder die administratieve last nog altijd heel veel op het bord bij de agenten.
Tegelijk maakt de digitalisering het soms moeilijker om contact te houden met klanten. Ik vind fysiek contact nog altijd een meerwaarde, en klanten vinden dat ook. Ons agentschap in Wijtschate is nu gesloten, maar Klaas heeft het vroegere KBC-kantoorgebouw in Kemmel gekocht om daar toch een stek te hebben, dichter bij de klanten.’
Deeltijds met pensioen
‘5 jaar geleden, op mijn 65e, ging ik met pensioen. Maar ik ben deeltijds blijven werken tot eind vorig jaar. 2 voormiddagen in ons satellietkantoor in Wijtschate, en op woensdag in het agentschap in Poperinge. Zo’n geleidelijke overgang kan ik iedereen aanraden. Op mijn 65e zou het moeite hebben gekost om volledig te stoppen, nu niet echt. Tijd om los te laten en te genieten van mijn hobby’s: samen met mijn vrouw erop uit met de camper, paardrijden, trompet spelen in de fanfare van Westouter, waar ik woon. Je merkt het: ik weet wat te doen.’